Ben ölmek istemiyorum , ölmekten deli gibi korkuyorum.Hayır hayır korkulacak bir şey yok ne bildiğim bir hastalığım ne de bildiğim başka bir şey var.
Hayatımın hiç bir döneminde ölmekten bu kadar çok korkmamıştım. Anne olduktan kısa bir süre sonra başladı bu korku, ya ben ölürsem oğlum ne yapacak ona kim bakacak, benim baktığım gibi bakabilir mi, ya bir çocuğun annesini unutması ne kadar zaman alır, bensiz nasıl uyuyacak, beni özlediğinde ne olacak????
Sorular sorular sorular
Normal değilim biliyorum ...........
8 yorum:
benim, bildiğim tatilin ardından pozitif duygularla dolar insan. bu ne şimdi anlayamadım. ?? düzelir inşallah.
evet evet öyle olması gerkiyordu bu işte bir terslik var.
Aynısı bende de var bu aralar.Hatta kendi kendime düşünüp ağladığım çok oluyor :(
aha tamda benim modumda olan bir anne.Son 6 senedir bu haldeyim bazen abartıp eşime vasiyette bile bulundugum oluyor,ama dileğim gerçektewn bebişlerimi ayaklarının üstünde sapasağlam durana dek yaşamak,onlarla birlikte yaşlanmak:)ALLAHım geçinden versin çocuklarımızla birlikte güzel bir hayat sürelim inşallah.
yalnız olmadığımı bilmek biraz beni rahatlattı, anormal değilmişim. Demek insan anne olunca böyle bir psikolojiye girebiliyormuş.
Ayşen aynen tek isteğim oğlumun kendi ayakları üzerinde duruna kadar ona kol kanat germek.
Allah kimseyi anasız babasız bırakmasın
annelikle birlikte içe bir ateş düşermiş ya ... en güzel ve en yakıcı duygu
ne kadar güzel şöylemişsiniz, bayıldım.
bütün anneler aynı şeylerimi hisseder?bende sizdenim...
Yorum Gönder